Αρχιπέλαγος Γκαλαπάγκος

Το παραπάνω βίντεο παρουσιάζει εικόνες από το Νησί του Δαρβίνου και τo Νησί Γουλφ. Στα νησιά αυτά, σήμερα (21 Μαρτίου 2016), η κυβέρνηση του Ισημερινού ανακοίνωσε τη δημιουργία ενός προστατευόμενου θαλάσσιου πάρκου στην περιοχή όπου παρατηρείται η υψηλότερη πυκνότητα των καρχαριών στον πλανήτη. 

Ένα θαλάσσιο καταφύγιο 38.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων στα βόρεια των νησιών Γκαλαπάγκος στον Ειρηνικό Ωκεανό.  Μέχρι στιγμής, το 97% στο αρχιπέλαγος προστατεύεται, αλλά μόνο το 1% του καταφυγίου είναι απαγορευμένη περιοχή για ψάρεμα. Μετά την απόφαση αυτή, το 32% της θάλασσας γύρω από το Γκαλαπάγκος, είναι πλέον υπό προστασία.

Το 25% των καρχαριών του πλανήτη κινδυνεύει με εξαφάνιση, εν μέρει λόγω της ζήτησης στην παγκόσμια αγορά για σούπα από πτερύγια καρχαρία, σύμφωνα με την τελευταία έκθεση της Διεθνούς Ένωσης για τη Διατήρηση της Φύσης (IUCN). Τα νησιά Γκαλαπάγκος είναι το σπίτι για πάνω από 2.900 είδη ψαριών, ασπόνδυλων και θαλάσσιων θηλαστικών και πουλιών, όπως και το καταφύγιο των μοναδικών θαλάσσιων ιγκουάνα στον πλανήτη. 57 από αυτά τα είδη είναι στην Κόκκινη Λίστα των Απειλούμενων Ειδών της IUCN.  

Τα νησιά Γκαλαπάγκος (ισπανικό όνομα: Islas Galápagos) είναι αρχιπέλαγος αποτελούμενο από 13 κύρια ηφαιστειακής προέλευσης νησιά, 6 μικρότερα νησιά, και 107 βράχους και νησάκια. Το πρώτο νησί θεωρείται πως σχηματίστηκε 5 έως 10 εκατομμύρια έτη πριν, ως αποτέλεσμα της τεκτονικής δραστηριότητας. Τα νεότερα νησιά, Isabela (Ισαβέλα) και Fernandina (Φερναντίνα), διαμορφώνονται ακόμα, μέσω της πιο πρόσφατης ηφαιστειακής έκρηξης του 1998. Το αρχιπέλαγος ανήκει πολιτικά στην Δημοκρατία του Ισημερινού, χώρα στη βορειοδυτική Νότια Αμερική. Τα νησιά κατανέμονται γύρω από τον ισημερινό, 965 χιλιόμετρα (περίπου 600 μίλια) δυτικά του Ισημερινού (0°Ν 91°Δ). 
Είναι φημισμένα για τον απέραντο αριθμό ενδημικών ειδών τους και τις μελέτες που πραγματοποίησε εκεί το 1835 ο Κάρολος Δαρβίνος, οι οποίες οδήγησαν στη θεωρία της φυσικής επιλογής.

Εξετάζοντας ο Δαρβίνος την πανίδα της περιοχής ανέπτυξε τη θεωρία του σύμφωνα με την οποία η γεωγραφική απομόνωση επηρέασε την απόκλιση των διαφόρων έμβιων ειδών. Για παράδειγμα οι λεγόμενες σπίζες του Δαρβίνου, κατά πάσα πιθανότητα εξελίχθηκαν από ένα κοινό πρόγονο και στη συνέχεια αναπτύχθηκαν σε πολυάριθμα σημεία στα νησιά λόγω έλλειψης ανταγωνισμού από άλλα είδη πουλιών, όπως επίσης οι θαλάσσιες ιγουάνες και οι γιγάντιες χελώνες που βρίσκονται εκεί και είναι άξιες ενδιαφέροντος.
Με την ίδια θεωρία υποστηρίζεται η τεράστια ανάπτυξη των κάκτων σε μορφή δένδρων, που σε κανονικές συνθήκες είναι μικροί, λόγω ακριβώς της έλλειψης φοινίκων και κωνοφόρων δένδρων στη περιοχή.

Τα νησιά Γκαλαπάγκος βρίσκονται μια ώρα πίσω από την ώρα Ισημερινού.

Παρακάτω ένα βίντεο με τα διάφορα είδη που ζουν αποκλειστικά στα νησιά.

Περιοχή ιδιαίτερης φυσικής αξίας και προστασίας

Τα Νησιά Γκαλαπάγκος ανήκουν στις πρώτες περιοχές που προστέθηκαν στον Κατάλογο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς το 1978. Η ανθρώπινη παρουσία περιορίζεται σε μικρό αριθμό θέσεων, καθώς και τα τοπικά είδη σχεδόν αγνοούν πλήρως τους ανθρώπους που έρχονται κοντά.

Αν και η πρώτη νομοθεσία για την προστασία των νήσων Γκαλαπάγκος θεσπίστηκε το 1934 και συμπληρώθηκε το 1936, την δεκαετία του 1950 λήφθηκαν τα σημαντικότερα μέτρα με σκοπό τον έλεγχο πάνω στην εγγενή χλωρίδα και πανίδα. Το 1955, η Διεθνής Ένωση για τη Διατήρηση της Φύσης (International Union for the Conservation of Nature) οργάνωσε μια αποστολή με σκοπό τη συγκέντρωση στοιχείων. Δύο έτη αργότερα, το 1957, η UNESCO, σε συνεργασία με την κυβέρνηση του Ισημερινού, έστειλε μια ακόμα ερευνητική ομάδα για να μελετήσει την περιοχή και για να επιλέξει έναν τόπο για έναν δημιουργία ενός ερευνητικού σταθμού. Το 1959, παράλληλα με την επέτειο των εκατό χρόνων από τη δημοσίευση της Καταγωγής των Ειδών του Δαρβίνου, η κυβέρνηση του Ισημερινoύ ανακήρυξε το 97,5% του εδάφους ως εθνικό πάρκο, εκτός από τις περιοχές που ήταν ήδη κατοικημένες. Τον ίδιο χρόνο, ιδρύθηκε το Ίδρυμα Κάρολος Δαρβίνος (Charles Darwin Foundation), με διεθνή έδρα στις Βρυξέλλες. Οι αρχικοί στόχοι του ήταν να εξασφαλίσει τη συντήρηση των μοναδικών οικοσυστημάτων στις νήσους και να προωθήσει όλες τις απαραίτητες επιστημονικές μελέτες. Η εργασία συντήρησης άρχισε με την καθιέρωση του ερευνητικού σταθμού Charles Darwin το 1964, Κατά τη διάρκεια των πρώτων ετών, τα προγράμματα συντήρησης, όπως η εξόντωση των εισαχθέντων ειδών και η προστασία των εγγενών ειδών, εκτελέσθηκαν από το προσωπικό των σταθμών. Αυτήν την περίοδο, οι περισσότεροι εδρεύοντες επιστήμονες ακολουθούν τους στόχους συντήρησης ενώ η εργασία των περισσότερων επισκεπτών επιστημόνων είναι προσανατολισμένη προς την καθαρή έρευνα. Όταν το εθνικό πάρκο καθιερώθηκε, περίπου 1.000 έως 2.000 άνθρωποι ανταποκρίθηκαν. Το 1972 μια απογραφή που έγινε στο αρχιπέλαγος είχε ως αποτέλεσμα την καταγραφή ενός πληθυσμού 3,488 ανθρώπων. Μέχρι τη δεκαετία του '80, αυτός ο αριθμός είχε ανέλθει εντυπωσιακά σε περισσότερους από 15.000 ανθρώπους, και εκτιμήσεις για το 2004 υπολογίζουν περίπου 20.000 ανθρώπους. Το 1986 ο περιβάλλων ωκεανός αναγνωρίστηκε ως υπό προστασία από την αλιεία και την περαιτέρω ανάπτυξη. H UNESCO αναγνώρισε τα νησιά Γκαλαπάγκος ως παγκόσμια κληρονομιά το 1978, ενώ αργότερα, το Δεκέμβριο του 2001 αναγνωρίστηκε και ο περιβάλλων ωκεανός. 

Τα αξιοσημείωτα είδη των νησιών περιλαμβάνουν:


1. Γιγάντια Χερσαία Ιγκουάνα, Conolophus subcristatus

Φωτογραφία:Charlesjsharp

2.  Θαλάσσια Ιγουάνα, cristatus Amblyrhynchus (η μόνη ιγκουάνα που σιτίζεται από τη Θάλασσα)

Φωτογραφία: Clark Anderson

3.  Γιγάντια Χελώνα των Γκαλαπάγκος, Geochelone elephantopus, γνωστή ως galápago στα ισπανικά, έδωσε το όνομα στα νησιά

Φωτογραφία:  Matthew Field

4. Γαλαζοπόδαρη Σούλα Sula nebouxii

Φωτογραφία: Antero Topp

Φωτογραφία: Nicolas de Camaret

5. Πράσινη Χελώνα των Γκαλαπάγκος, πιθανά ένα υποείδος της Πράσινης       Χελώνας του Ειρηνικού, Chelonia mydas agassisi

Φωτογραφία:  Jeff Mauritzen

6. Αγγούρι της θάλασσας, η αιτία των περιβαλλοντικών διαμαχών με τους ψαράδες πέρα από τις ποσοστώσεις αυτής της ακριβής ασιατικής λιχουδιάς Holothuria spp

7. 13 ενδημικά είδη σπίζας, αποκαλούμενα γενικά σπίζες του Δαρβίνου

8. Σπίζα-Δρυοκολάπτης, Camarhynchus pallidus

Φωτογραφία:http://www.arkive.org

9. Πιγκουΐνος των Γκαλαπάγκος, Spheniscus mendiculus

Φωτογραφία:Yvonne Stevens

10. Κορμοράνος του Χάρρις, Phalacrocorax harrisi

Φωτογραφία: Cristobal Serrano

11. Γεράκι των Γκαλαπάγκος, Buteo galapagoensis

Φωτογραφία:Tui De Roy

12. Τα Θαλάσσια Λιοντάρια (είδος φώκιας), που ζουν στις παγωμένες θάλασσες, είναι παρόντα στα νησιά Γκαλάπαγος λόγω του ψυχρού ρεύματος Humboldt. Βρίσκονται κυρίως στα νησιά Plaza Sur (Πλάσα Σουρ), Santiago (Σαντιάγο) και Fernandina (Φερναντίνα)

Φωτογραφία:https://pixabay.com

Πηγή:https://el.wikipedia.org/wiki

Παρακάτω ένα πολύ όμορφο βίντεο από τα νησιά με τίτλο:
Κρουαζιέρα στο Αρχιπέλαγος Γκαλαπάγκος

Οι περιοχές με τη σειρά του εμφάνιση στο βίντεο: 
Moreno Point (Punta Moreno)-νησί Isabela, Urbina Bay - Isabela, Espinoza Point (Punta Espinosa)Fernandina, Tagus  Cove και  Darwin Lake -Isabela, Egas Port (Puerto Egas) - Σαντιάγκο, Espumilla Beach - Σαντιάγο, Δάφνη, Bartolome και η παραλία στο Σαντιάγκο πέρα ​​από τον κόλπο του Bartolome, Kicker Rock (Leon Dormido) και στο τέλος από η παραλία στο San Cristobal.

Βιντεοσκόπηση:  το Δεκεμβρίου 2014, 4K (Ultra HD) με Sony AX100.

Μουσική:
"Fire In The Belly" από το άλμπουμ Embrace The Moment, ένα άλμπουμ των Jai και Herrin Larkan. Φλάουτο από τον Chris Lane.