Νέα Παγκόσμια Τεκτονική - Θεωρία των Λιθοσφαιρικών πλακών

Τα διάφορα γεωδυναμικά φαινόμενα που παρατηρούνται στη Γη (σεισμοί, ηφαίστεια, κτλ.) δεν παρουσιάζουν τυχαία γεωγραφική κατανομή πάνω στη Γη. Κατά τα τελευταία χρόνια 
50 χρόνια αναπτύχθηκε η θεωρία των λιθοσφαιρικών πλακών που προσπάθησε να εξηγήσει όλα σχεδόν τα γεωδυναμικά φαινόμενα. Η Νέα Παγκόσμια Τεκτονική στηρίχθηκε αργότερα στη θεωρία των λιθοσφαιρικών πλακών. Με τον όρο Νέα Παγκόσμια Τεκτονική εννοούμε το σύνολο των σύγχρονων υποθέσεων, ιδεών και θεωριών, που αναφέρονται στις οριζόντιες κυρίως κινήσεις γιγαντιαίων επιφανειακών κομματιών της Γης, στα αίτια που προκαλούν τις κινήσεις αυτές όπως επίσης και την συμβολή των κινήσεων αυτών στην διαμόρφωση της μορφολογίας της επιφάνειας της Γης (Παπαζάχος 1973).

Σήμερα το σύνολο σχεδόν των επιστημόνων παραδέχεται ότι οι οριζόντιες κινήσεις των λιθοσφαιρικών πλακών είναι υπεύθυνες για το σύνολο σχεδόν των γεωδυναμικών φαινόμενων. 

Η Νέα Παγκόσμια Τεκτονική βασίζεται κυρίως στις γεωφυσικές και γεωλογικές έρευνες που πραγματοποιήθηκαν κατά τα τελευταία 50 χρόνια. Αν και η θεωρία των λιθοσφαιρικών πλακών ή της Νέας Παγκόσμιας Τεκτονικής αναπτύχθηκε ευρέως μετά το 1960, ιδέες που αφορούσαν την μετακίνηση γήινων τεμαχίων, άρχισαν να διατυπώνονται στις αρχές του 17ου αιώνα.

 

Η ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΤΩΝ ΗΠΕΙΡΩΝ

 • Ο Αμερικανός φυσικός F.B. Taylor το 1910 και ο Γερμανός μετεωρολόγος Alfred Wegener το 1912 ήταν οι πρώτοι που διατύπωσαν την θεωρία της μετακίνησης των ηπείρων, με την έννοια που σήμερα την προσεγγίζουμε.
 • Υπολογίστηκε για πρώτη φορά ότι η μετακίνηση των ηπείρων άρχισε πριν 100-200 My. Με την θεωρία αυτή προσπάθησαν να εξηγήσουν την γεωμετρική και γεωλογική ομοιότητα των ακτών του Ατλαντικού και του Ινδικού ωκεανού, καθώς και τον σχηματισμό των των οροσειρών στο εμπρόσθιο τμήμα της ηπείρου που κινείται.
 • Ο Wegener πρόσεξε ότι υπήρχε συνέχεια εκατέρωθεν των πλευρών του Ατλαντικού σε παλιές τεκτονικές δομές, καθώς επίσης απολιθώματα ζώων και φυτών, χαρακτηριστικών της Αφρικής βρίσκονταν και στη νότια Αμερική. Αυτές οι παρατηρήσεις τον έκαναν να διατυπώσει την άποψη ότι γύρω στο Λιθανθρακοφόρο όλες οι ήπειροι ήταν ενωμένες σε μία που την ονόμασε Πανγαία ή Παγγαία. 

Οι σημερινές νότιες ήπειροι ήταν συγκεντρωμένες γύρω από έναν πόλο, ενώ οι βόρειες βρίσκονταν εκατέρωθεν του Ισημερινού. Γύρω από την Παγγαία υπήρχε ο πρωτο-Ειρηνικός ωκεανός ή Πανθάλασσα.

Το Πληθυσμιακό Παράδοξο

Ένα συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ για την πληθυσμιακή έκρηξη που θα συμβεί στην Ινδία και την Αφρική, για τη γήρανση του πληθυσμού στις αναπτυγμένες χώρες και τις τεράστιες επιπτώσεις που θα επιφέρει σε ολόκληρο τον κόσμο αυτό το πληθυσμιακό παράδοξο.

Με σύντομους υπολογισμούς χρειάστηκαν 4.000.000 χρόνια για να έχει η γη (περίπου στα 1800) το πρώτο της δισεκατομμύριο ανθρώπων, 130 χρόνια για το δεύτερο (το 1930), 30 χρόνια για 3ο (το 1960), 15 χρόνια για το 4ο (το 1975) και μόνο 11 ή 12 χρόνια για το 5ο (το 1986 ή 1987). Ο ρυθμός αύξησης του παγκόσμιου πληθυσμού ήταν σχεδόν μηδέν μεταξύ του 1000 π.Χ και 1750 μ.Χ, κοντά στο 0,5% το 1900, 1% το 1930 και 1,8% μεταξύ, του 1960 και 1992. Σε 34 χώρες ο ετήσιος ρυθμός αύξησης του πληθυσμού από το 1960 μέχρι το 1992 ξεπέρασε το 3%.
Κάθε ώρα περισσότεροι από 10.000 άνθρωποι προστίθενται στον παγκόσμιο πληθυσμό. Κάθε βδομάδα η αύξηση είναι ίση με μία ακόμα πόλη του μεγέθους του Μιλάνου και κάθε χρόνο με ένα ολόκληρο Μεξικό. Η μεγαλύτερη αύξηση γίνεται στις αναπτυσσόμενες χώρες. Σ' αυτές τις χώρες τις επόμενες τρεις ή τέσσερις δεκαετίες αναμένονται οι γεννήσεις να εγγίσουν το 95 ή 97% των γεννήσεων παγκοσμίως. Το 1950 δύο στους τρεις ανθρώπους ζούσαν στις αναπτυσσόμενες χώρες, ενώ το 2025 η αναλογία θα είναι 5 στους 6. Η Νιγηρία μέχρι το 2050 θα έχει τόσο πληθυσμό, όσο έχει σήμερα όλη η Αφρική.

Εικόνα Αύξηση παγκόσμιου πληθυσμού κατά ομάδες ηλικιών, 1950-2050. (Πηγή: Ηνωμένα Έθνη. World Population Prospects: The 1996 Revision)

Πηγή: http://ebooks.edu.gr Τεχνολογία και Ανάπτυξη

Το ηφαίστειο Kilauea

   

Kilauea - The Fire Within from Page Films on Vimeo.

Director/DP/Editor: Lance Page

Το ηφαίστειο Kilauea βρίσκεται στο Μεγάλο Νησί της Χαβάης και μπορεί να είναι το πιο ενεργό ηφαίστειο στον κόσμο . Έχει ξεσπάσει 61 φορές όπως είναι ιστορικά γνωστό και βρίσκεται σε μια κατάσταση συνεχούς ροής της λάβας από το 1983. Αυτό το βίντεο δείχνει την πρώτη φορά που ήρθε πρόσωπο με πρόσωπο με Kilauea, ένα ηφαίστειο σεβαστό ως ένα ζωντανό πράγμα από πολλούς νησιώτες.

"Πολλοί στη Χαβάη αποκαλούν τη λάβα ως «Πελέ» της Χαβάης, θεά της φωτιάς. Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς γιατί οι νησιώτες τη θεωρούν σαν ένα ζωντανό πράγμα. Ήθελα η κάμερα να συλλάβει την ομορφιά και το μυστηριώδες της, καθώς και αφάνταστη δύναμη της, το φλογερό αίμα της Γης. Δεν έχω πάει ποτέ πουθενά αλλού στον πλανήτη που απαίτησε τον ίδιο σεβασμό και την ευαισθητοποίηση για το φυσικό περιβάλλον γύρω μου. Η απροσδόκητη ομορφιά αλλά και η ανησυχητική αίσθηση του κινδύνου. Το Kilauea πραγματικά άλλαξε τη ζωή μου." Lance Page

Η επικίνδυνη ομορφιά των ηφαιστείων

Ηφαίστεια

Ο όρος ηφαίστειο προέρχεται από το θεό Ήφαιστο ( volcano, Vulcan). Υπάρχουν πολλά είδη ηφαιστείων. Οι εκρήξεις ποικίλλουν σε ένταση από απλές ροές (Χαβάη, Ισλανδία) μέχρι καταστροφικές εκρήξεις (Σαντορίνη, Πινατούμπο, Αγία Ελένη). Η μεγάλη πλειοψηφία των εκρήξεων περνάει απαρατήρητη, λόγω του ότι συμβαίνει υποθαλάσσια. 

Το μάγμα μπορεί να έχει ποικίλη σύσταση, αλλά το SiO 2 επικρατεί πάντα. Τα μάγματα και οι λάβες αποτελούνται από τα πιο συνήθη ορυκτά της Γης σε διάφορες αναλογίες: Si, Al, Fe, Ca, Mg, Na, K, H, και O. Το μάγμα έχει υψηλές θερμοκρασίες, είναι ρευστό και έχει τη δυνατότητα να ρέει. Το μάγμα είναι συνήθως μίγμα υγρού τήγματος και στερεών κρυστάλλων.

Διακρίνονται τρεις τύποι μάγματος, ανάλογα με την σύστασή τους: βασαλτικό, ανδεσιτικό και ρυολιθικό.

Φίδι που θυμίζει δράκο

 Το Atheris είναι ένα φίδι που ανήκει στις δηλητηριώδεις οχιές γνωστή και ως οχιά θάμνος . Βρίσκονται μόνο σε τροπικές περιοχές νότια της Σαχάρας (εκτός από τη Νότια Αφρική ) και πολλά είδη έχουν απομονωθεί και βρίσκονται στα δάση των βροχών. Παρουσιάζουν συγκλίνουσα εξέλιξη και ομοιότητες με τις δενδρόβιες οχιές της Ασίας και της Νότιας Αμερικής.

Είναι σχετικά μικρό σε μέγεθος, με τους ενήλικες που κυμαίνονται στο συνολικό μήκος (σώμα + ουρά)  40 cm μέγιστο 78 cm. Όλα τα είδη έχουν ένα ευρύ, τριγωνικό κεφάλι. Η γνάθος είναι επίσης ξεχωριστή και το ρύγχος είναι πλατύ. Το στέμμα είναι καλυμμένο με μικρές φολίδες.  Τα μάτια είναι σχετικά μεγάλα.

Το σώμα είναι λεπτό και ελαφρά συμπιεσμένο. Η ουρά μπορεί να υποστηρίξει το σώμα, ενώ κρατιέται από ένα κλαδί. Μέλη αυτού του γένους παρουσιάζουν μια εκπληκτική ποικιλία χρωμάτων και σχεδίων, συχνά μέσα σε ένα είδος. Τα είδη ceratophora και squamigera παρουσιάζουν τη μεγαλύτερη ποικιλομορφία. 

Πηγή: https://en.wikipedia.org/wiki/Atheris